نخستین خودرو برقی در سال 1884 اختراع شد. این خودروها در اواخر قرن ۱۹ و اوایل قرن ۲۰ میلادی محبوب بودند، تا زمانی که پیشرفت در موتورهای درون سوز و تولید انبوه و ارزان خودروهای بنزینی، استفاده از آن‌ها را کاهش داد. بحران انرژی در دهه ۷۰ و ۸۰ میلادی نیز باعث شد علاقه‌ای دوباره به خودروهای برقی ایجاد شود؛ هر چند آن خودروها نتوانستند به تولید انبوه مانند قرن ۲۱ برسند.

از سال ۲۰۰۸ میلادی، پیشرفت در ساخت باطری‌ها و مدیریت انرژی، نگرانی درباره افزایش قیمت سوخت و ضرورت کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای، تحولی در تولید خودروهای برقی رخ داد. چندین کشور، اعتبارات مالیاتی، یارانه و دیگر مشوق‌ها را برای جا انداختن این خودروها اختصاص دادند.

کاهش چشمگیر آلودگی هوا و وابسته نبودن به سوخت، از مزایای این خودروها نسبت به خودروهای متعارف درون‌سوز است.

در خودروهاي برقي سيستم تأمين قدرت شامل يک موتور الکتريکي ، کنترلر ، باتري ها و شارژر آن مي باشد همه اين تجهيزات پيشرفت چشمگيري داشته اند بطوري که تعميرات به حداقل مي رسد. خودرو معمولي شامل موتور احتراق داخلي با سيستم پيچيده اي است و تجهيزاتي به آن اضافه مي شود. مانند :

۱-    تجهيزات خروج و تصفيه دود شامل انباره ، اگزوز و …

۲-    سيستم سرمايش موتور شامل رادياتور، پمپ آب ، محفظه سرمايش ، ترموستات و سنسورها

۳-    سيستم توليد جرقه شامل دلکو ، شمع ها و …

۴-    سيستم سوخت رساني شامل کاربراتور پمپ سوخت رساني ، سيستم تزريق ، سوخت داخل سيلندر ، فيلترهاي هوا و سوخت .

۵-    سيستم مکانيکي موتور شامل ميل لنگ ، پيستونها ، رينگهاي آب بندي ، پمپ روغن ، چرخ زنجير، واشرهاي آب بندي و استارتر. اين تجهيزات احتياج به سرويس و تعميرات مداوم دارند در حاليکه در خودرو برقي تجهيزات پيچيده اي وجود ندارد.